Tags

Zaterdagochtend….. we moeten er vroeg uit, want we gaan deelnemen aan een bijzondere bezichtiging, namelijk een Frank Lloyd Wright toer.

*Wie is Frank Lloyd Wright? Frank Lloyd Wright was een architect die bekend is geworden om zijn aparte bouwstijl en spraakmakend privéleven en is de invloedrijkste achritect uit de 20ste eeuw.

Wat er zo bijzonder aan is, is dat we woningen van particulieren ook binnen mogen bekijken. Eens in de 10 jaar probeert een vereniging zo’n toer te organiseren en laat die nou met plaatsvinden op het moment dat wij daar zijn! 😀 Dankzij Corriejanne – een echte Frank Lloyd Wright fan – kon ik kennis gaan maken met een architect die ik alleen van naam kon.

Thuis hadden we de tickets hiervoor al besteld en unaniem besloten er een beursdag voor in te leveren. Na een rit van ruim 2 uur kwamen we aan bij het startpunt, een school ontworpen door FLW.

En wat daar gebeurde… Ik kreeg daar – door een opmerking van Natalie op de situatie – de slappe lach die met tussenpauzes zeker 2 dagen geduurd heeft! Ik kan heel goed navertellen waarom ik die slappe lach kreeg, maar om die te kunnen begrijpen, zou men ons alle 3 goed moeten kennen.

Al met al was die slappe lach zo erg, dat ik het fatsoenlijk vond om me even terug te trekken met het gevolg dat de organisatie dacht dat ik onderhand echt aan het stikken was en te hulp kwam met o.a. glaasjes water en een stoel. En iedere keer als ik terugdenk aan dat moment, lig ik weer in een deuk! 😆

De dag begon dus goed en eer we goed en wel weer in de auto zaten om de toer voort te zetten, had ik overal spierpijn van het lachen en een hele rol papieren handdoekjes er doorheen gejaagd, omdat de tranen van het lachen bleven stromen.

Ondertussen werd het steeds warmer… het was inmiddels al over de 30 graden – een temperatuur die voor deze tijd van het jaar ook zeker niet gewoon is – en die ons halverwege de toer dan ook opbrak. Zo zat je in een airco-gekoelde auto en zo stond/liep je in de brandende zon.

We besloten dan ook om het voor gezien te houden.
We zijn in een dorp nog even op een terrasje gaan zitten bij de plaatselijke boekhandel waar ze dus ook ijs, drank, lunch en wat kleine boodschapjes verkopen.

Toen we daar zaten bij te komen onder het genot van een koel drankje, zagen we aan de overkant wel een heel leuk en schattig winkeltje met allerlei handwerkspullen. 🙂

Ik had wel van alles mee willen nemen, maar dan had ik beter hier met een vrachtwagen naartoe kunnen komen!

Na dit bezoekje keerden we terug naar het huis…. Konden we op de terugreis nog wat boodschapjes doen, op het gemak wat eten en dan weer richting Milwaukee waar ‘s avonds de veiling was waarvan de opbrengst naar borstkankeronderzoek gaat.

Hier hadden we kaartjes voor gekocht en gisteren had ik een armband geschonken die geveild mocht worden en natuurlijk de opbrengst voor het goede doel.

Eenmaal bij het huis zagen we allemaal de wereld voor een doedelzak aan. Een frisse duik in het meer zou ons hopelijk genoeg oppeppen. De duik was heerlijk, maar was niet genoeg om bij ons alledrie de fut erin te krijgen om ons snel om te kleden, te eten en klaar te stomen voor een lange avond waarvan we mogelijk pas rond 1 uur ‘s nachts thuis zouden komen.

Morgen is de laatste beursdag en we besloten verstandig te zijn … we blijven lekker bij het huis, keutelen wat en gaan vroeg naar bed, zodat we morgen weer fit zijn!