Copycats en Commerciële Loeders
Een veel gehoord compliment, maar nog steeds even welkom en zeer gewaardeerd; “Wat zijn je creaties/bedenksels/combinaties/uitvoeringen toch uniek!”
Ja… alleen jammer dat het vrijwel nooit langer duurt dan 24 uur, want na die tijd is er al een copycat bezig om in een rap tempo je creatie na te maken, een ander is hevig op zoek naar het lettertype wat ik heb gebruikt, omdat ze zichzelf, hun site en product op dezelfde manier willen profileren en weer anderen zoeken zich 3 slagen in de rondte op Google om meer te kunnen ontdekken over een gebruikt materiaal of techniek, waarna ze zich uiteindelijk storten op hun emailprogramma om mij massaal te spammen met vragen hoe ik dingen doe, maak en waar ik het vandaan haal.
De laatst genoemde zijn vaak ondernemers en bedrijven uit binnen- en buitenland die een commercieel slaatje willen slaan uit mijn ideeën!
Tot voor kort gaf ik uit pure beleefdheid nog antwoord op hun vragen, ondanks dat er heel wat kostbare vrije tijd in ging zitten die ik zeker beter kan besteden. Maar als je dan herhaaldelijk moet constateren dat zo’n “commercieel loeder” ( Ja… dat is de naam die ik ze inmiddels heb gegeven) niet eens het fatsoen op kan brengen om je te bedanken voor de tip waar ze flink wijzer van worden op welke manier dan ook, dan denk je op een gegeven moment wel beter na voordat je het geheim van de smit prijs geeft!
Als je er dan voor kiest om de uniciteit zo lang mogelijk te behouden door geen antwoord te geven op de vragen, dan is dat klaarblijkelijk reden om niet meer ‘aardig’ gevonden te worden.
Maar volgens mij is het net even anders…. deze mensen vonden mij al niet aardig, maar deden alleen aardig, om wat van mij gedaan te krijgen en als dat dan niet lukt, dan is er langer geen reden om de schijn op te houden natuurlijk 😉 Dat blijkt dan wel uit de onfatsoenlijke reacties die er op volgen en die de zaak er wel erg doorzichtig op maken.
Als je dan over je eerste verbazing heen bent en bij jezelf kan denken dat zij een probleem hebben en niet ik, word je wederom met stomheid geslagen als je een maaksel tegenkomt wat duidelijk een kopie is van één van mijn ontwerpen of van een andere artiest en waarvan de maakster allerlei fantastische complimenten voor in ontvangst neemt zoals ‘dat het zo knap is dat je zoiets kan verzinnen’
Ja ja….
Mijn ergernissen rijzen torenhoog als de persoon de complimenten, de lof en de eer hartelijk in ontvangst neemt en voor het gemak maar even vergeet te melden dat het eigenlijk een kopie is, of vanaf patroon/tutorial is gemaakt, niet zelf is bedacht, alleen in een andere kleur uitgevoerd.
Dit soort types worden nou copycats genoemd!
En het kan nog een graadje erger…. er zijn er zelfs die allerlei media benaderen met andermans ontwerpen en de lezer/kijker/luisteraar in de waan laten dat zij het brein zijn achter zo’n ontwerp. Zo’n type is niet alleen een copycat, maar tegelijkertijd een commercieel loeder. Als je dan na meerdere ‘overtredingen’ zo’n ‘loeder’ aanspreekt op bovenstaand feit, krijg je in veel gevallen in eerste instantie een schijnheilige en gemaakte verbazing over je uitgegoten en vervolgens een verklaring dat het niet hetzelfde ontwerp is, want er is een hele andere sluiting gebruikt of een ander excuus in die trent.
Daar trappen we natuurlijk niet in…. en de copycat die verwacht dat ik daar wel in trap, komt duidelijk niveau tekort. Maar medelijden hoef je er niet mee te hebben… dat hebben ze immers met jou ook niet als ze met een ontwerp van jou (commercieel) aan de haal gaan.
Helemaal niet als je weet dat deze copycat je compleet onderuit probeert te halen als je dan dezelfde media tipt dat het eigenlijk jouw ontwerpen zijn waar zo mee gepronkt wordt.
Als je dan denkt alles gehad te hebben, kom je tot de ontdekking dat er ook types bestaan die ‘gewoon’ een deel van je voorkomen overnemen.
Het is wat moeilijker te bewijzen, maar voor mij ligt het er inmiddels bij enkele duidelijk bovenop als ik zie dat een combinatie van lettertypes, namen die ik aan sieraden geef, kleurgebruik en presentatie klakkeloos worden overgenomen en dat ik zelfs letterlijk geciteerd word in stukken tekst die door moeten gaan voor de tekst van een ander.
Maar wat is nu het moraal van dit verhaal?
Het is niet moeilijk om iets unieks te maken, te verzinnen of te zijn, maar wel om iets uniek te houden!
Daarom zie ik, in tegenstelling tot een aantal andere meningen, het niet als een compliment als mijn werk gekopieerd wordt. Maar wat doe je ertegen? Wegkruipen onder een steen en je compleet afsluiten van internet?
Misschien de enige optie zolang geld en roem voor menig onverzadigbare behoeften blijft ….
Uhhh… maar wat nu…? was dit dan tevens mijn laatste post op het wereld wijde web …. ….. offuhhhh…
………. ???
Hmmm…. mogelijk …. ga hier nog even over nadenken… 😉
'me' said:
Het zit je duidelijk hoog miranda, en terecht ook !
LikeLike
Mirlady said:
Dank!
En ja… de laatste druppel zorgde voor een dijkdoorbraak 😉
Veel vrienden zal ik met een dergelijke post niet scoren, maar ik hoop wel dat ik een aantal mensen bewust(er) kan maken.
LikeLike
'me' said:
Ik weet niet of het nu zo erg is als je daar vijanden mee maakt : als mensen correct zijn , snappen ze perfect wat je bedoelt en geven ze je gelijk. Het zijn diegenen die zich daar ook al eens schuldig aan maken die dan ‘ vijand ‘ worden en dat lijkt me niet echt erg.
De dingen die ik maak zijn minder uniek dan de jouwe. Maar soms frons zelfs ik wel eens mijn wenkbrauwen als ik bepaalde creaties zie opduiken die wel heel erg op de mijne lijken. Maar ik moet eerlijk zeggen : ik zie er ook erg veel en ik durf niet mijn hand in het vuur steken dat dit nooit leidt tot een eigen creatie die erg op een andere lijkt die ik dan ooit eens ergens heb gezien. Bewust namaken doe ik echter nooit. Maar dat lijkt me echt wel helemaal anders dan wat er bij jou gebeurt !
Ik heb dat trouwens ook met foto’s : ik ontdekte nog niet zo lang geleden een blog van iemand die voor mij originele sieraden maakt en ze op een origniele manier fotografeert : nu heb ik op etsy shops ontdekt waar ze die onderdelen verkopen en nu blijkt ze echt wel weinig eigenheid in haar juwelen te leggen en ze op precies dezelfde manier te fotograferen als die shops… En dan gaat het niet om juwelen/foto’s die op de mijne lijken want ik maak ze zo niet, maar ik verlies dan toch ook wel mijn bewondering en respect voor de maakster in kwestie…
LikeLike
Mirlady said:
Ben het met je eens over dat correct zijn.
En het kan altijd gebeuren dat 2 creatieve geesten (bijna) hetzelfde bedenken…. Heb dat zelf ook een keer gehad…. Ik stond al stampvoetend te tieren op een creatie op een amerikaanse site die wel heel veel weg had van 1 van mijn patronen. Toen ik naar de datum keek, bleek deze creatie eerder op internet te staan dan dat ik ermee naar buiten was gekomen.
LikeLike
Suus said:
Ik snap eigenlijk wel heel goed wat je met bovenstaande verhaal bedoeld en inderdaad wat doe je ertegen? In ieder geval niet het tenenkrommend laten gebeuren zonder je uit te spreken, dat is zeker.
Overigens, ik kan mij niet eens voorstellen dat jouw bijzondere creaties kopieerbaar zijn. Neem nu die laatste, toch aardig ingewikkeld en overdadig zover als ik het kan zien. Zijn er echt mensen die het voor elkaar krijgen om zoiets unieks te “verkrachten” met een lelijk in elkaar geflanste kopie die elke ziel mist?
Voor mij maak jij echte kunst, je bent zelfs 1 van de hoofdredenen geweest waarom ik ben gestopt met het maken van sieraden…beetje beschamend om dat toe te geven maar het is wel de waarheid. Ik maak leuke dingen maar daar is dan ook alles mee gezegd en na een aantal jaren o.a. jouw schitterende creaties te hebben gezien hield ik het voor gezien en ik heb mijn passie omgezet in kralen verkopen, daar ben ik veel beter in 🙂
Ik zou het respectloos vinden om zoiets moois na te maken en kan me terdege voorstellen dat je het dus geen compliment vind.
LikeLike
Mirlady said:
Daarom ben ik ook maar eens in de virtuele pen geklommen, om zo wat ergernis en frustratie van mij af te schrijven 😉
Nog wel even getwijfeld, want zoals ik in een ander commentaar schreef, maak je met dergelijke post veelal meer vijanden dan vrienden, maar als ik me dan vervolgens bedenk dat het een ander niet kan deren om met andermans zaken aan de haal de te gaan, waarom zou ik me dan druk maken als ik de zaken eens vanaf de andere kant laat belichten.
Mijn creaties van de laatste tijd zijn inderdaad moeilijk om na te maken, maar hier en daar kom ik nog wel eens een aftreksel tegen 😉 Zal alleen nog maar moeilijker gaan worden nu ik de antieke kralen heb ontdekt 😆 Ik zie ook dat nieuwe ideeën die ik zelf nog niet heb omgezet in een tastbaar iets, maar wel heb verwoord op het www, spoedig en een creatie wordt omgezet wat geboren is uit zo’n idee.
Vind het wel minder om te lezen dat ik ‘schuld’ heb aan het feit dat je geen sieraden meer maakt… 😦 Aan de andere kant ben ik wel blij met je shop! Ik koop graag bij je, maar dat wist je vast al 😉
Dank voor je bijdrage aan deze post!
LikeLike
'me' said:
Ik vind het zonde dat je daardoor gestopt bent.
Ik weet van mezelf dat ik mooie dingen maak, maar ik ben toch ook bescheiden genoeg om ‘mijn plaats te kennen ‘ in het juwelenmaakwereldje . Mensen die niet met juwelen bezig zijn kicken vaak erg op wat ik maak, maar ik weet zelf ook wel dat mijn technieken en fantasie beperkt zijn in vergelijking met wat miranda bijvoorbeeld maakt.
Hetzelfde met foto’s : ik kreeg onlangs van iemand op het net de opmerking dat ze hoopte dat ik als fotograaf ontdekt zou worden omdat ik zo’n mooie foto’s maak. Een reuze indrukwekkend compliment natuurlijk, ware het niet dat ik dat zelf goed genoeg kan relativeren omdat ik weet dat ik beter dan doorsnee plaatsjes schiet, maar absoluut geen topniveau heb.
Maar dat neemt niet weg dat ik enorm geniet van de juwelen en foto’s die ik maak en dat ik vind dat ze gezien mogen worden. En verder kwijl ik gerust verder als ik creaties zie die mijn vermogen te boven gaan… Ik hoef dat niet ook te kunnen, ik geniet van wat ikzelf kan ;).
LikeLike
Suus said:
Hahaha moet je je niet schuldig om voelen hoor! Het spelen met mijn kralen geeft mij voldoening genoeg. De eerste keer dat ik mij een kluns voelde in mijn sieraden maken was toen ik je artclay zeepaard ketting zag, toen heb ik een maand niets meer gemaakt en tegen mijn man gemopperd dat ik zoiets niet kan maken 🙂 Het is best leuk om af en toe eens wat te maken maar het is duidelijk niet mijn roeping zoals bij jou. Wat je doet moet je goed doen en anders moet je gewoon lekker doorzoeken naar iets waar je wel goed in bent en in mijn geval is dat de shop en het maken van kunstwerken laat ik dan heel graag aan andere, getalenteerde mensen over.
LikeLike
Mirlady said:
Je hebt gelijk!
Wat je shop betreft heb jij je talent zeker ontdekt, want ik zie dat er lieden zijn die jouw winkelformule en assortiement proberen te kopieëren. En dan is het hetzelfde als bij mijn sieraden…. ze missen net dat ene stukje – gevoel of natuurlijk talent – wat het plaatje helemaal compleet maakt 😉
LikeLike
Ingrid said:
Hoi,
Ook ik heb een cuff gemaakt, dankzij jouw uitgebreide tutorial en ben daarna veslaafd geraakt aan het maken van cuffs. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik vaker ideeen van het internet afhaal, en wanneer mensen er mij naar vragen hoe ik aan de ideen kom zal ik dit ook ronduit zeggen, schaam ik mij niets voor. Als anderen mij zeggen, dat ik mooie dingen maak, verwijs ik ze naar jou, kunnen ze zien wie er echt mooie dingen maken.
Ik heb wel een kanttekening bij jouw relaas en die is dat wat jij doet, noem ik Kunst, en is niet voor iedereen draagbaar (gelegenheid,feesten of sociale omgeving) en wat anderen waaronder ik maken (op en door jou geinspireers) is inderdaad commercieler.
Als ik al creatief gezien in staat zou zijn om zulke mooie stukken als jij te maken, jammer maar dan heb ik er de portomonaie niet voor.
Dus ik snap jouw frustratie, maar niet iedereen wil met jouw “eer” aan de haal, ik denk dat velen gewoon grote fans en bewonderaars zijn. Ik weet dat ik dat ben.
Liefs Ingrid
LikeLike
Henny Smeenk said:
‘t Is gewoon pikken. Niks meer en niks minder.
LikeLike
Mieke said:
Ik dacht dus ook als eerste: jouw maaksels zijn helemaal niet na te maken! Nooit en never op hetzelfde niveau in ieder geval.
Ik heb je blog nog maar kort ontdekt, maar ben er helemaal weg van. Ook ik kan dit soort dingen niet doen, maar ik wil het ook niet.
Liever mijn eigen ding doen op mijn eigen niveau dan zo stelen. Want inderdaad, het is en blijft stelen!
LikeLike
Hannie Humme said:
Hoi Miranda, ik heb zelf een website over een totaal ander onderwerp als dat van jou, nl. interculturaliteit in kinderboeken en jeugdliteratuur met een aantal (verwante) onderwerpen. Die website is gewoon openbaar gemaakt omdat ik mijn kennis over dat specifieke onderwerp wil delen.
Met creativiteit ligt het anders, het is gewoon kinderachtig om iemand zijn ontwerp te pikken. Het kan altijd gebeuren dat twee creatieve geesten op één lijn zitten maar als dat te vaak gebeurt met dezelfde, is er duidelijk iets vreemds aan de hand.
Ik ben helemaal weg van jouw werk, terwijl ik zelf hele andere sieraden maak. Ook ik ben gek van antieke kralen (zo ben ik op jouw site gegoogled) maar dan van tradebeads. Ideeën om deze te verwerken haal ik vooral uit boeken die gaan over andere culturen. Daar geef ik dan mijn eigen draagbare touch/swing aan.
Goed dat je je boosheid hierover van je afschrijft, maar alsjeblieft: STOP NIET MET JE BLOG want ik vind het ontzettend leuk om je nieuwsberichten te ontvangen en ben een groot bewonderaar van je werk. Vorige week heb ik een groot deel van je blog bekeken en ik vind het geweldig. Laat je niet kisten!
Groetjes,
Hannie Humme
LikeLike
Evelyn van der Bij said:
Hoi Miranda,
Ik volg je blog al een tijdje, ik ben een groot bewonderaar van je werk, creativiteit en je schrijfstijl 😉 Ik moest hier even op reageren omdat het zo verschrikkelijk schandelijk is dat zulke dingen gebeuren en ik het me inderdaad ook niet kan voorstellen dat iemand jouw ontwerpen helemaal na kan maken inclusief uitstraling, welke al je ontwerpen uitstralen. Ik betrap me er wel eens op dat ik ga opzoeken hoe iets eruit ziet oid als jij het in een ontwerp hebt gebruikt, maar dat is puur uit interesse voor het materiaal meer niet. Ik hoop nog vaak je schitterende creaties te mogen bewonderen en wens je vooral nog veel plezier bij het kralen!
Groeten, Evelyn
LikeLike
Evita said:
Hoi Miranda.
Kan me heel goed voorstellen hoe jij je er bij voelt.
Ik kwam er vanmorgen achter dat er iemand een ontwerp had ingezonden voor een ontwerpwedstrijd dat wel verdacht veel leek op iets dat ik zelf een paar maanden geleden had gemaakt. Ik had het toen ook voor een wedstrijd ingezonden. Ze had nu alleen andere kralen en kleuren gebruikt maar verder was het net zo gemaakt.
Maar wat doe je er tegen?
Je kan er boos om worden, maar diegene waar je dan boos op bent merkt het toch niet.
Die woont ver weg.
Je kan haar een mail hierover sturen.
Maar het is maar de vraag of ze er iets mee doet.
Toch laat ik me het plezier van het kralen niet door zoiets afpakken.
Groetjes, Evita
LikeLike
~Capricus~ said:
Ik vind je verhaal heel begrijpelijk en begrijp het gevoel. Toch blijf ik het ook een “gevaarlijk” grijs gebied vinden, te lezen in enkele reacties. Er zijn ook genoeg discussies hierover te lezen op diverse kralen/sieradenforums.
“Maar wat doe je er tegen?
Je kan er boos om worden, maar diegene waar je dan boos op bent merkt het toch niet.
Die woont ver weg.
Je kan haar een mail hierover sturen.
Maar het is maar de vraag of ze er iets mee doet.”
Inderdaad..in een enkel geval hier en daar kan je doen wat hierboven staat, en degene ermee confronteren op welke manier dan ook. In sommige gevallen nuttig, sommigen niet.
Ik zie het nog zo regelmatig op forums en internetsites zelf; wanneer is het een andermans “uniek” idee dat “gepikt/(ongevraagd)geleend/geïnspireerd” is, en wanneer is het inderdaad ongegeneerd pikwerk?
Zo ook bijvoorbeeld de “ontwerpen” met een bepaald soort glaskralen: in het buitenland zitten een paar enorm goeie glasmakers die prachtige kralen met een speciale glassoort kunnen maken. Ik ben dan ook ontzettend gek op de mooie sieraden die je hiermee kan maken, maar het ontwerp is al door iemand (ook uit het buitenland) bedacht. En wanneer Nederlandse sieradenmaaksters het dan op hun site vertolken als “eigen ontwerp” vind ik dat dus niet; het enige “eigen” aan dergelijke ontwerpen is dan nog welke kralen je zelf erbij zoekt bij die glaskraal. Maar het basis idee was er al.
Het mooie aan jouw creaties is dat door je materiaalkeuze het lastig (of gewoon niet?) na te maken is, hooguit bij goede benadering. Maar iemand die jouw smaak kent zal jou erin herkennen, vind ik.
En inderdaad, wat er al gezegd is; moet je dan maar stoppen met creaties tonen op internet?
Ik persoonlijk heb dat al overwogen, ben er nog niet uit. En jij?
Wat dat betreft ben ik het eens met je titel, en met de theorie: zodra het op internet staat, loopt de plaatser hoe dan ook grote kans op “copycats”/na apers/geïnspireerden…
LikeLike
Mirlady said:
Veel is en blijft ook een grijs gebied, maar in bepaalde gevallen weet je het zeker. Die zekerheid kun je ook deels halen uit het hobbyverleden van de betreffende persoon… Mensen kunnen absoluut op hetzelfde idee komen, daar ben ik zeker van. Maar als het meeste ( recente ) werk te veel lijkt op bestaande werken/patronen, dan kun je je gaan afvragen in hoeverre een werk/ontwerp eigen is en in hoever een werk/ontwerp (onbewust) gekopieerd is.
Inspiratie krijgen van anderen sieraden bestaat bij mij niet…. dat noem ik aanstekelijkheid om ook te gaan creëren, omdat je op een idee wordt gebracht… een bestaand idee… en een idee is bij mij niet hetzelfde als de inspiratie hebben die aanzet tot iets nieuws.
Inspiratie komt vanuit jezelf en ontwikkeld zich (bijna) vanuit het niets… Als je graag een sieraad wilt ontwerpen en je bent ‘leeg’ en pakt dan een boek of kralentijdschrift om jezelf te prikkelen, dan wordt je op ideeën gebracht en dat is in mijn ogen heel iets anders dan inspiratie. En dat is voor mij een heel groot verschil!
LikeLike
~Capricus~ said:
Ik begrijp je. Begrijp je mijn voorbeeld ook?
LikeLike
Mirlady said:
ja
LikeLike