Copycats en Commerciële Loeders

Een veel gehoord compliment, maar nog steeds even welkom en zeer gewaardeerd; “Wat zijn je creaties/bedenksels/combinaties/uitvoeringen toch uniek!”

Ja… alleen jammer dat het vrijwel nooit langer duurt dan 24 uur, want na die tijd is er al een copycat bezig om in een rap tempo je creatie na te maken, een ander is hevig op zoek naar het lettertype wat ik heb gebruikt, omdat ze zichzelf, hun site en product op dezelfde manier willen profileren en weer anderen zoeken zich 3 slagen in de rondte op Google om meer te kunnen ontdekken over een gebruikt materiaal of techniek, waarna ze zich uiteindelijk storten op hun emailprogramma om mij massaal te spammen met vragen hoe ik dingen doe, maak en waar ik het vandaan haal.
De laatst genoemde zijn vaak ondernemers en bedrijven uit binnen-  en buitenland die een commercieel slaatje willen slaan uit mijn ideeën!

Tot voor kort gaf ik uit pure beleefdheid nog antwoord op hun vragen, ondanks dat er heel wat kostbare vrije tijd in ging zitten die ik zeker beter kan besteden. Maar als je dan herhaaldelijk moet constateren dat zo’n “commercieel loeder” ( Ja… dat is de naam die ik ze inmiddels heb gegeven) niet eens het fatsoen op kan brengen om je te bedanken voor de tip waar ze flink wijzer van worden op welke manier dan ook, dan denk je op een gegeven moment wel beter na voordat je het geheim van de smit prijs geeft!

Als je er dan voor kiest om de uniciteit zo lang mogelijk te behouden door geen antwoord te geven op de vragen, dan is dat klaarblijkelijk reden om niet meer ‘aardig’ gevonden te worden.
Maar volgens mij is het net even anders…. deze mensen vonden mij al niet aardig, maar deden alleen aardig, om wat van mij gedaan te krijgen en als dat dan niet lukt, dan is er langer geen reden om de schijn op te houden natuurlijk 😉 Dat blijkt dan wel uit de onfatsoenlijke reacties die er op volgen en die de zaak er wel erg doorzichtig op maken.

Als je dan over je eerste verbazing heen bent en bij jezelf kan denken dat zij een probleem hebben en niet ik, word je wederom met stomheid geslagen als je een maaksel tegenkomt wat duidelijk een kopie  is van één van mijn ontwerpen of van een andere artiest en waarvan de maakster allerlei fantastische complimenten voor in ontvangst neemt zoals ‘dat het zo knap is dat je zoiets kan verzinnen’
Ja ja….
Mijn ergernissen rijzen torenhoog als de persoon de complimenten, de lof en de eer hartelijk in ontvangst neemt en voor het gemak maar even vergeet te melden dat het eigenlijk een kopie is, of vanaf patroon/tutorial is gemaakt, niet zelf is bedacht, alleen in een andere kleur uitgevoerd.

Dit soort types worden nou copycats genoemd!
En het kan  nog een graadje erger…. er zijn er zelfs die allerlei media benaderen met andermans ontwerpen en de lezer/kijker/luisteraar in de waan laten dat zij het brein zijn achter zo’n ontwerp. Zo’n type is niet alleen een copycat, maar tegelijkertijd een commercieel loeder. Als je dan na meerdere ‘overtredingen’ zo’n ‘loeder’  aanspreekt op bovenstaand feit, krijg je in veel gevallen in eerste instantie een schijnheilige en gemaakte verbazing over je uitgegoten en vervolgens een verklaring dat het niet hetzelfde ontwerp is, want er is een hele andere sluiting gebruikt of een ander excuus in die trent.


Daar trappen we natuurlijk niet in…. en de copycat die verwacht dat ik daar wel in trap, komt duidelijk niveau tekort. Maar medelijden hoef je er niet mee te hebben… dat hebben ze immers met jou ook niet als ze met een ontwerp van jou (commercieel) aan de haal gaan.
Helemaal niet als je weet dat deze copycat je compleet onderuit probeert te halen als je dan dezelfde media tipt dat het eigenlijk jouw ontwerpen zijn waar zo mee gepronkt wordt.

Als je dan denkt alles gehad te hebben, kom je tot de ontdekking dat er ook types bestaan die ‘gewoon’ een deel van je voorkomen overnemen.
Het is wat moeilijker te bewijzen, maar voor mij ligt het er inmiddels bij enkele duidelijk bovenop als ik zie dat een combinatie van lettertypes, namen die ik aan sieraden geef, kleurgebruik en presentatie klakkeloos worden overgenomen en dat ik zelfs letterlijk geciteerd word in stukken tekst die door moeten gaan voor de tekst van een ander.

Maar wat is nu het moraal van dit verhaal?

Het is niet moeilijk om iets unieks te maken, te verzinnen of te zijn, maar wel om iets uniek te houden!

Daarom zie ik, in tegenstelling tot een aantal andere meningen, het niet als een compliment als mijn werk gekopieerd wordt. Maar wat doe je ertegen? Wegkruipen onder een steen en je compleet afsluiten van internet?
Misschien de enige optie zolang geld en roem voor menig onverzadigbare behoeften blijft ….

 

 

Uhhh… maar wat nu…?  was dit dan tevens mijn laatste post op het wereld wijde web ….  ….. offuhhhh…
………. ???
Hmmm…. mogelijk …. ga hier nog even over nadenken… 😉