De meeste mensen denken bij zomer aan zon, zee en strand, ik denk aan buiten ‘kliederen en kledderen’. 😛
Nou ja… eigenlijk allerlei creatieve activiteiten die – in ieder geval voor mijn huis – niet geschikt zijn om binnen te ondernemen. Het kan wel binnen hoor, maar ik woon in een soort XL-variant van een tiny house waardoor sommige creatieve uitspattingen seizoensgebonden zijn.
In dit geval is het sowieso ook wel een beetje seizoensgebonden, omdat je voor eco-printen verse bladeren (en bloemen) nodig hebt. Dat aanbod is in de zomer natuurlijk veel groter dan wanneer het winter is.
Op internet is er genoeg te vinden over eco-printen, maar mijn uitdaging was om in 1 keer een meerkleurige print te maken en dan nog het liefst met alleen natuurlijke ingrediënten.
Info over meerkleurige eco-prints in een en hetzelfde proces zijn schaars en als je ze vindt, mag je diep in je buidel tasten. Daar ik alleen in mijn buidel oude stoffige propjes snoeppapier van zoonlief vind, hier en daar een verdwaalde stuiver en een verfrommeld pakje papieren zakdoekjes, bleef er voor mij maar 1 optie over: Zelf nadenken en gewoon doen!
Nog een Uitdaging
Altijd al ben ik fan geweest van chiffon-achtige stoffen en vooral van zijde… (<— info voor degene die het nog niet was opgevallen!) In ieder geval komt het er dus op neer dat ik het liefst op zijde werk en het liefst met een chiffon-achtige stof. Eco-printen kan ook op katoen en ook op wol, maar zijde neemt veel mooier de kleuren op en heeft die prachtige en zo specifieke zijdeglans.
Maar ja, daar kom-tie weer… zijde is duur en voor 1 sjaal moet je toch rekening houden met 2 meter stof… en dat dan met die stoffige buidel waar we het net nog over hadden… 🙄
Maarrrrr…. wie zoekt zal vinden! Ik heb iets gevonden helemaal naar mijn wensen en betaalbaar en waarvan ik helemaal niet wist dat het bestond! Het heeft ongeveer de dikte van een dunne chiffon met de glans van Habotai. En dat is een unieke combi, want de dunnere en betaalbare chiffonzijde heeft doorgaans een matte glans…. en die prints doen het juist zo mooi op een glanzende stof! Daarom wil ik ook zijde, anders kan ik net zo goed katoen nemen!
Omdat ik de glans niet op de foto kreeg vastgelegd, heb ik een stukje gefilmd:
Vlinderzijde
Deze zijde wordt vlinderzijde genoemd. Persoonlijk vind ik het een verwarrende naam, want zijde komt natuurlijk van de zijdevlinder (of -mot). En als je gaat zoeken op vlinderzijde, krijg je heel veel resultaten over de zijdevlinder, maar niet over vlinderzijde.
Dat komt misschien ook wel omdat deze lichtgewicht zijde niet zo bekend is en – voor zover ik het nu begrepen heb, maar geen idee of het ook echt waar is – wordt deze zijde maar op 1 plek in de hele wereld met de hand geweven. Daarom is de schijnbare onregelmatigheid van het weefsel te wijten aan de traditionele productiemethode. Kleine oneffenheden horen bij dit type zijde. Van dichtbij oogt het weefsels als een zeer fijn linnenweefsel. Door het losse weefsel is deze zijde semi-transparant en voor vele toepassingen geschikt.
Deze zijde moet niet verward worden met de dunne, zeer open geweven kaaskant-zijde. Kaaskant-zijde is ook een hele leuke betaalbare zijde, maar ik denk dat die niet geschikt is om op te printen. Het kan technisch gezien wel, maar de stof is zo dun en zo open geweven, dat door de transparantie details en kleur verloren gaan en daarvoor maken we nou juist die prints 😉 Wil je alleen leuke kleurtjes verven, kies dan gerust voor de kaaskant-zijde.
Ik ben heel tevreden met deze zijde die, ook los van een achtergrond, de prints en details duidelijk weer geeft.
Tutorial…?
Vrijwel direct na het online plaatsen van mijn resultaat kreeg ik vragen hoe ik dit doe… Dat is een heel verhaal… Dus heb ik het voornemen om – na nog wat meer experimenten met meerkleurige prints – een fototutorial te maken. Wanneer of hoe snel dat is, durf ik niks over te zeggen of iets over te beloven, maar ik ga het zeker uitwerken… Eerst nog wat extra experimenteren, zodat je met het volgen van mijn toekomstige tutorial, altijd zeker kunt zijn van een geslaagd resultaat!
Volgens mij heb ik het al vaker gezegd dat ik – met tussenpozen – mijzelf ondertussen al 30 jaar bezig houd met het verven en beschilderen van zijde en soms ander textiel. Inmiddels heeft de zin en de gelegenheid zich voorgedaan om mijn kennis over het verven van zijde, textiel en allerlei vezels uit te breiden en in de praktijk te brengen.
Het 7-daagse experiment
Dag 1
Dit experiment begon spontaan, maar de aanleiding was een oranje hand gebreide sjaal van een zelfgesponnen draad voor mijn nicht…
Voordat ik met het spinnen van het garen begon, had ik al besloten om de gesponnen draden te gaan verven met anatto.
De orleaanboom of anattoboom is een struik of boom in Zuid-Amerika die zijn faam dankt aan de gele tot rode kleurstof die uit de vrucht gewonnen wordt.
Voor mijn verfpan voor 300 gram gesponnen garen heb ik een dag eerder 150 gram anatto opgekookt en daarna 24 uur laten staan om zoveel mogelijk kleurstof te onttrekken aan de zaden.
Daarna heb ik mijn gesponnen draden voorgeweekt in water, de anattozaden uit mijn verfbad gezeefd (die ik heb laten drogen en bewaard voor een volgend verfbad of eco-print), het gekleurde water overgedaan naar mijn multicooker en daar een uurtje in laten sudderen op 80 graden om de strengen vervolgens rustig in de pan af laten koelen om ze daarna grondig uit te spoelen.
Omdat ik voor het spinnen al wist dat ik met anatto ging verven, heb ik heel bewust gekozen om mijn draad van verschillende vezels te spinnen, omdat de natuurlijke kleurstof op elk soort vezel anders pakt waardoor je automatisch wat subtiele kleurgradaties krijgt in je draad. In mijn draad heb ik verwerkt: Kashmir, Tussah zijde, Sari zijde, Merino (19 micron) en ramie.
Omdat ik – bewust! – de wol niet had voorgebeitst, had ik meer kleurschakeringen verwacht in het eindresultaat, maar die zijn heel subtiel gebleven. Wie weet, als de strengen straks verwerkt zijn als sjaal en de sjaal voor de eerste keer de binnenkant van mijn wasmachine ziet, sommige vezels toch nog wat van hun pigment verliezen… We zullen het zien als het zover is!
Dag 2
Omdat ik het eigenlijk heel erg zonde vond om het verfbad – waar nog zoveel kleur in zit – weg te spoelen, besloot ik wat zijden hankies te verven. Hoewel mijn sjaal-ontwerp misschien nog wel 10 x verander voordat ik met breien en haken begin, is een draadje van zijde in een perfect bijpassende kleur voor wat leuke details altijd welkom! Dus herhaalde ik het verfproces nogmaals met 20 gram zijden hankies.
Silk Hankies. 100% zijdevezel bekend als Mawata. Zijden zakdoeken zijn cocons van zijderupsen die over een frame zijn uitgerekt tot een vierkant zijdevlies.
Dag 3
Nog steeds een hoop kleur!!!
Hmmm… Zonde om weg te gooien! Dus een derde restverfbad met 50 gram ongebeitste Merino 14.5 micron en 20 gram ‘Silk Hankies’. Het leverde me een streng wol op in een kleur van donker geel tot zacht eigeel en een stapeltje zijde in een prachtige pastel oranje.
Dag 4
Nog steeds kleur in de pan, maar beduidend minder. Toch interessant genoeg om er nog iets mee te doen…. Eens even denken…. Wat als ik er wat gedroogde walnotenbolsters bij doe..?
De vrucht wordt omgeven door een harde, tweedelige schaal, de dop. Tijdens de groei aan de boom is ze ook nog beschermd door een stevige groene bolster die bij de rijping open barst. In de botanie wordt de walnoot beschouwd als een steenvrucht, dus niet als noot, in tegenstelling tot de eikel en de hazelnoot.
Op gevoel pak ik een handje bolsters, ik denk ongeveer 30 gram, die ik in papieren theezakjes stop en bij het restbad van anatto doe. Ik laat mijn pan een uurtje op 95 graden ‘pruttelen’ en laat het bad met de bolsters afkoelen. Als het verfbad voldoende is afgekoeld, neem ik wederom 50 gram Merino 14.5 micron en 20 gram zijden hankies die ik een uurtje op 80 graden in de pan laat verven. Wat ik verwachtte, gebeurde ook… ik werd beloond met cognackleurige zijde en een lichtere cognactint wol.
Dag 5
Vervolgkleuren bepalen
Ik heb de smaak te pakken en besluit een serie te verven in oplopende kleuren met als basis het vorige verfbad. Nu houd ik zelf erg van bruintinten, waardoor ik geneigd ben het restbad aan te vullen met meer walnoot, maar als ik dat doe, dan zal het bad al snel te donker worden om andere kleuren uit verfplanten tot hun recht te laten komen.
Temperatuur te hoog..?
Ondertussen zijn mijn 2 eerste strengen Merinowol helemaal droog… Ze voelen wat compact aan. Ook zijn ze wat lastiger uit te trekken… je hebt er meer kracht voor nodig. Even was ik bang dat er een lichte vervilting was opgetreden, maar het is vooral het buitenste laagje wat compacter aanvoelt. Ik besluit dat ik mijn vervolgverfbaden met deze zeer zachte en fijne Merino van 14.5 micron op maximaal 70 graden ga verven
Oudroze
Oudroze! Ik ben gek op oudroze! Ik denk aan Meekrap, dat geeft een koraalrode kleur op wol…
De meekrap, ook wel mee of mede is een plant die behoort tot de sterbladigenfamilie. Meekrap werd vroeger gebruikt als grondstof voor de rode kleurstoffen alizarine en purpurine. Daarnaast wordt aan meekrap ook een medicinale werking toegeschreven.
Dus met het bruin van de walnoot, zou ik bij een zalmrose/oudroze kleur moeten kunnen komen. Weer op gevoel – ik denk zo’n 20-25 gram – stop ik weer in papieren theezakjes. Samen met de eerder gebruikte zakjes met walnotenbolsters herhaal ik het proces. Voorbeitsen doe ik niet, ik zou moeten nakijken of dat normaal gesproken nodig is voor de wol, maar omdat er voldoende tannine in de walnoot zit, vertrouw ik daar op.
Ik ben heel tevreden met het resultaat!
Als de lont wol en de zijde droog zijn, voelt de wol niet compact aan en ook de zijde lijkt zachter uit het koelere verfbad te komen. Hierdoor heb ik dus besloten om dit soort fijne vezels in het vervolg op maximaal 70 graden te verven en mocht dat niet voldoende zijn, omdat voor sommige plantaardige materialen zelfs op 90 graden ‘moet’ worden geverfd, probeer ik het wel om de vezels 1 of 2 dagen te laten rusten in het verfbad. Maar dat is voor een volgende keer om mee te experimenteren 😉
Dag 6
Weer heb ik de neiging om walnoot bij het restbad te doen… Ik weersta mijn drang en overweeg ossentong (paars)… Ik twijfel… Zeker weten doe je het pas wanneer je het hebt geprobeerd, maar mijn gevoel zegt dat de ossentong te dominant zal zijn in het verfbad die nu vooral pastels voortbrengt…
Ik besluit om te gaan voor meer meekrap! En dan hopen op een roodroze kleur. Nieuwe theezakjes met meekrap worden gemaakt, ik gok ongeveer 30 gram, de oude worden nog een keer gebruikt en de walnoot geskipt! Het ’70-graden-verfproces’ wordt herhaald.
Het resultaat is dit keer niet wat ik ervan had verwacht… Ja, de kleuren zijn iets intenser en ietsjes anders dan uit het vorige verfbad, maar ik denk dat deze subtiele verschillen nauwelijks zullen opvallen in een gesponnen draad die verwerkt is in een trui of vest.
Het eerste meekrapbad gaf de wol een oudroze tint met hier en daar een vleugje zalmroze. Het tweede meekrapbad gaf de wol een vergelijkbare oudroze tint met hier en daar een vleug fuchsia en lila. De 2 stapeltjes zijde hebben dezelfde kleur, alleen is de zijde uit het eerste verfbad lichter dan de zijde uit het tweede verfbad.
De kleuren zijn prachtig, ik had alleen gehoopt op een groter verschil.
Dag 7
Ik besluit dat dit het laatste verfbad gaat worden. Dan heb ik 250 gram lontwol + 100 gram zijde in bij elkaar passende kleuren en dat is voldoende voor een leuk project. Ik besluit daarmee ook om nogmaals mijn drang naar een bruintint totaal te negeren, omdat ik altijd nog bruin (of roomwit) kan toevoegen aan dit palet mocht ik meer materiaal nodig hebben dan de 350 gram vezels die ik nu heb geverfd.
Maar de laatste kleur mag wel wat donkerder voor een beter contrast. Ik besluit te gaan voor blauwhout! Samen met de roodtinten uit het restbad, gok ik op (rood?)paars.
Verfhout is een algemene term voor een aantal houtsoorten, waarvan, na geraspt te zijn, een aftreksel wordt gemaakt dat als kleurstof kan worden gebruikt. Voorbeelden zijn: Roodhout of brazielhout Blauwhout, provinciehout of campêchehout Geelhout
Ik vul 3 theezakjes propvol met blauwhout en 2 zakjes losjes met Wolfsklauw. In het gekleurde water van het overgebleven verfbad – wat inmiddels bijna is gehalveerd naar 2 liter – laat ik de zakjes blauwhout een uur tegen de kook aan pruttelen….
Als het uur voorbij is, mik ik de zakjes Wolfsklauw erbij die de dieprode kleurstof uit het hout zal ontwikkelen tot paarsblauw…
Een wolfsklauw is een plant zonder zaad of bloemen. De voortplanting gebeurd via sporen. Deze planten zijn homosporeus: de sporen hebben geen geslachtsvoorkeur.
Een half uur later controleer ik de kleur in de badwater… Niks niet blauw of paars! Grmpfff… ik heb haast, we moeten weg en snel pak ik een katoenen lap waar ik een handvol Wolfsklauw in mik, dichtbind en in de pan gooi. Morgen kijken we verder…
De volgende dag…
Goodmorning Dark Purple! Nou….dat ROODpaars kan ik wel op mijn buik schrijven! ‘Nachtelijk Paars’ is een betere benaming en omschrijft de intense kleur.
Okee…waarom ook niet? Paars gecombineerd met zalm-achtige en bronze tinten ( <– lees cognactinten 😉 ) vind ik prachtig! De voorgeweekte vezels gaan de pan in… het katoenen zakje met wolfsklauw laat ik in de pan en ik leg daar een deel de wol op. Misschien wordt de kleur op die plek wel anders… Omdat de plantenmaterialen nog in de pan liggen en een groot deel van het water verdampt is, blijft een deel van de vezels droog liggen. De dieppaarse kleur van het water oogt ‘dik’. Daarmee bedoel ik dat de vloeistof bomvol pigment zit en het een grote inktpot lijkt!
Ik krijg een idee terwijl ik in de grote inktpot sta te staren om te zien hoe de vezels de kleur opnemen… Behoedzaam giet ik op de wol, het deel wat nog droog staat, water bij. De wol raakt verzadigd met het water en blijft wit van kleur in het inktbad. Ik besluit het zo te laten en niet te roeren. De verzadiging van de pigmenten in het water zijn nu niet overal gelijk en dat kan voor een leuke verrassing zorgen!
Lila, Amethist en allerlei tinten mauve zijn van de partij! Vergezeld met hier en daar een vleugje ‘walnootbrons’. Prachtig! ❤
Het zal nog wel even duren voordat ik het ga spinnen… op dit moment heb ik 1 project op de pennen staan en 2 projecten op het wiel. En om te voorkomen dat het een voor het ander blijft liggen, verplicht ik mezelf het geduld op te brengen om met deze kleurenpracht aan de gang te gaan.
❤ Happy Spinning ❤ ❤ Colorful Dyeing ❤ ❤ Have a Nice Weekend! ❤ ~* ❤ Miranda ❤ *~
Zijde verven… dat kan op zoveel verschillende manieren en ik heb ervaring met een aantal verschillende.
Het verven van zijden hankies doe ik gewoon in de pan op een vuur met H Dupont zijdeverf. Ik wil dolgraag en het liefst met natuurlijke ingrediënten verven, maar daar heb ik op dit moment te weinig ervaring mee (zeker wat betreft zijde), te weinig ingrediënten in huis om het spontaan eens uit te proberen en daarbij heb ik geen idee hoe vast de kleurechtheid is van bepaalde kleuren. Daar ga ik me in de toekomst zeker eens goed in verdiepen, maar tot die tijd blijf ik nog hangen in de meest gebruikte vorm van zijde verven.
Voor het verven van deze voorjaarsblend heb 3 kleurtjes gebruikt:
Goudgeel
Een zeer licht en transparant roze
Brons
Een mini-les kleurenleer
Het brons wordt verkocht als bruintint, maar brons is een bruintint met een groene toon. Zo is bijvoorbeeld sepia een bruintint met daarin veel rood. Dit soort kennis van de opbouw van kleuren kunnen heel goed in je voordeel werken als je kleuren gaat mengen waardoor je geen heel arsenaal aan verf nodig hebt 😉
Ik wilde een lentemix blenden met daarin een frisse kleur lentegroen en olijfgroen aangevuld met bloesemkleurtjes van roomwit naar zachtgeel en een vleugje roze en perzik.
Ik ben begonnen met een een stapeltje hankies waarvan ik 1 punt eerst heel zachtroze heb geverfd. Daarna een nieuwe pan op het vuur en heb ik een acrobatische houding aangenomen om in een diagonale lijn en zonder mijn vingers en armen te verbranden aan heet water of een hete pan ( wat natuurlijk niet is gelukt … *zucht* 🙄 ) de stapel deels geel te verven.
Nadat ik vond dat er genoeg verzadiging was, heb ik aan hetzelfde verfwater weer een beetje roze toegevoegd en daar wat gele en al lichtroze delen in ‘gedipt’ waardoor je een overloop creëert van zachtroze, perzikroze, zacht geel en goudgeel.
De laatste pan…
In de laatste pan heb brons gebruikt wat ik meerdere keren aangelengd heb met goudgeel. Zoals ik al zei heeft brons een groene toon en groen krijg je door blauw en geel te mixen. Wanneer je dus meer geel toevoegt, verdun je de kleur en benadruk je in dit geval de groene toon in deze kleur. Ik heb de laatste grote punt door brons en geel te vermengen in een olijfkleur geverfd die overloopt naar lentegroen en geelgroen 😀
Zo is er een blend ontstaan met de volgende kleuren:
roomwit
zachtgeel
geel
goudgeel
licht roze
roze
perzik
geelgroen
lentegroen
olijfgroen
brons
En dat met maar 3 kleurtjes verf ❤ !
Fixeren
Fixeren doe ik door de zijde droog te strijken. Het kan met Dupont zijdeverf veel eenvoudiger en dat is de natte zijde fixeren in de magnetron, maar ja…ik heb geen magnetron, dus sta ik ongeveer 3 kwartier 65 gram aan zijden hankies droog te strijken in ongezellig strijkhok 😦
Gelukkig heb ik mijn luisterboeken op mijn telefoon staan en het voordeel is dan weer dat ik dan ongestoord naar mijn boek kan luisteren, omdat niemand me komt storen in dat hok! Zelfs de katten niet! Hahahaa!
Voordeel van het strijken is ook dat je je stapel hankies gelijk weer netjes in vorm hebt en ze na het fixeren direct klaar zijn voor gebruik 😉
Dus nu lekker aan de slag met mijn vers geverfde hankies en mijn spintol!
O ja! Ik heb een nieuwe spintol gekocht! 😀 Een hele mooie sierlijke met de hand gemaakt. Zodra ik hem binnen heb, laat ik het weten 😉
Niet veel later kreeg ik van Les Perles Par Puca® het verzoek om een ontwerp te maken en tutorial te schrijven die via een van hun retailers gratis te downloaden is.
Daarover later meer, zodra deze online staat.
Maar dit had dus mijn prioriteit! Want zoals altijd met opdrachten, moet het gisteren af zijn.
(en daar kan ik eigenlijk he-le-maal niet tegen!)
Kwam er helaas ook nog bij dat mijn ogen mij in de steek lieten, waardoor ik niet eens meer in staat was een 50 cent muntje te kunnen onderscheiden van een 20 cent muntje!
Laat staan dat ik dan kraaltjes van 1 millimeter groot – of eigenlijk klein – fatsoenlijk weet aan te rijgen.
Inmiddels gaat het gelukkig weer beter met behulp van 3 verschillende soorten brillen, lenzen en speciale oogdruppels waardoor ik de meeste tijd van de dag een appel en peer van elkaar weet te onderscheiden en er gelukkig ook momenten zijn waar ik kan scherpstellen op 1 en 2 mm kralen.
Na maanden kan ik dan nu eindelijk de armband presenteren die een subtiele *bling* heeft en – al zeg ik het zelf – een aparte, doch zeker bijzonder mooie kleurencombinatie 😀
Geef je Handgemaakte Sieraden een Subtiel Sprankelend Effect!
Het geeft soms net dat extra’s aan je kralenwerk… Strassjes!
Ik krijg regelmatig de vraag hoe je deze strass netjes vastzet en verwerkt in je kralenwerk.
Zo moeilijk is het niet als je de foefjes kent 😀
Wat heb je nodig?
Draad en naald
Lijm, een prikkertje en wat geduld 😉
Leg de strass klaar op je werkje.
Dan kun je beginnen om de strass punt voor punt licht te fixeren met een heel klein beetje lijm voordat we de strass met naald en draad goed vast gaan zetten.
Als je met kleine strassjes werkt zoals hier op de foto – deze zijn 2x2mm. – neem je een klein beetje lijm op een prikker en smeer je dit zo minimaal mogelijk tegen de seed beads en een beetje op het suède.
Leg de strass zo snel mogelijk op zijn plaats en trek de strass zachtjes uit en vorm de strass om de cabochon. Druk de strass aan op de plaats waar de lijm zit.
Als je met grotere strass werkt – bijvoorbeeld 4 mm. – kun je wat lijm op de onderkant van het kastje smeren i.p.v. op je werk.
Gebruik in beide gevallen niet te veel, want we willen natuurlijk geen lijm zien!
Zet de strass op deze manier vast op een aantal punten en werk punt voor punt af. Neem de tijd om elke lijmverbinding eventjes te laten drogen om een net resultaat te krijgen.
Ik heb er nu voor gekozen om de uiteinden van de strassketting als ‘fringes’ te gebruiken en knip ze pas op maat als ik helemaal rond ben.
Als je alleen rond je cab wilt gaan, meet je de maat uit als je de strassjes voor de helft of 2/3 op een aantal punten vast hebt gezet.
Als je strassjes dan op zijn plaats liggen en de lijm zover gedroogd is dat de strassjes niet verschuiven, zetten we de strassketting vast met draad.
De strassjes zijn met elkaar verbonden d.m.v. een plat metalen verbindingsstukje waar we eenvoudig een draad overheen zetten.
Bij de kleinere strassjes zet je een draadje over het verbindingsstukje om de 2-3 strassjes, bij de grotere strass kun je het beste een draad over elke verbinding zetten.
Op deze manier kun je natuurlijk ook over de hele lengte van je armband strassketting draperen tussen en langs je kralen, cabjes en ornamentjes 😀
Het werd weer eens hoog tijd voor een Easy & Low Budget sieradenproject!
Schattige armbandjes in lekker veel kleurtjes die je binnen 2-3 uur gemaakt kan hebben! 😀
Zo maak je snel een leuk en bijpassend sieraad bij je outfit wat je morgenavond wilt dragen 😉
De tutorial in PDF kun je *HIER* downloaden.
Heel veel plezier met deze gratis tutorial en natuurlijk Happy Beading! :*
Als ik een armband maak, maak ik het liefst een armband met behulp van een ‘cuff’, oftewel een harde kern. Ik vind dat het veel voordelen heeft.
Ten eerste heb je geen slotje nodig. Slotjes aan kralenwerk – en zeker aan armbanden – vind ik vaak erg fragiel. Daarnaast is mijn ervaring dat een dergelijke sluiting alleen mooi blijft als het een zwaar verzilverd/verguld, zilveren of gouden slotje betreft.
En wanneer een armband duidelijk een voorkant heeft, gaat een cuff niet draaien en blijft op zijn plaats.
Onterecht denken veel sieradenmaaksters dat je bij het gebruiken van een harde kern beperkt bent door het model en/of de breedte van de cuff.
Hieronder laat ik zien hoe je een Free Form armband met harde kern maakt! 😀
Ik heb op een reep Stiff Stuff en daar bovenop een reep Ultra Suède® van beide 4,5cm breed een vrij ontwerp gemaakt:
En ik heb een cuff van 9mm breed;
Omdat het doorgaans wel het mooiste is wanneer je kralenwerk recht om je pols hangt en niet scheef, gaan we eerst de lengte en de ‘lange’ middenlijn van je kralenwerk bepalen voordat we gaan lijmen of knippen;
Ik heb met een potlood op de Stiff Stuff 2 puntjes gezet op de plaatsen waar ik de uiterste kralen heb geborduurd en deze 2 punten met een potloodlijn aan elkaar verbonden;
Bepaal het midden van de streep en het midden van je cuff en lijm de cuff op de Stiff Stuff;
De boel tijdelijk fixeren met knijpers en 20-30 min. laten drogen…
Nu kun je je armband langs je kralenwerk uit gaan knippen 🙂
Ik raad aan, zeker wanneer je een randje suède wilt blijven zien en dus niet strak langs je rijgwerk te willen knippen, eerst ruim te knippen. En vooral belangrijk; Knip rustig en neem de tijd! Je kan er immers niks meer aanknippen, eraf is eraf!
Om te bepalen of je werk aan beide kanten gelijk is, kun je het beste de binnenkant beoordelen.
Dus zorg ervoor dat de binnenkant correct oogt! En weet: een buitenrand die niet evenwijdig is, valt meer op dan een randje suède wat iets breder of smaller is dan de andere randjes.
Knip op deze manier de boven- en onderkant van je armband in de gewenste vorm. En nogmaals; neem de tijd en doe het op je gemak!
Als je klaar en tevreden bent, kan je armband er ongeveer zo uitzien;
Nu je armband zover klaar is, merk en zie je vast dat de cuff aan de binnenkant ‘uitsteekt’ en duidelijk voelbaar is.
Als je nu de binnenkant met suède gaat bekleden, blijft de rand zichtbaar en voelbaar en daarom passen we het volgende trucje toe 😉
Neem de restjes Stiff Stuff en plak deze aan de binnenkant tegen de harde kern;
Doe dit aan de boven- en onderkant van je armband;
Als het goed droog is, knip je deze tweede laag Stiff Stuff ook weer uit. Je armband heeft nu aan de binnenkant geen hoogteverschil meer!
Nu kun je de binnenkant met Suède bekleden…
…uitknippen en je ziet dat de binnenkant mooi strak en glad is!
Nu is de armband klaar voor de laatste afwerking!
Het resultaat van mijn armband
Free form cuff bracelet – Bracelet La Dune – Mirlady® Jewel Art
Free form cuff bracelet – Bracelet La Dune – Mirlady® Jewel Art
Free form cuff bracelet – Bracelet La Dune – Mirlady® Jewel Art
Free form cuff bracelet – Bracelet La Dune – Mirlady® Jewel Art
Free form cuff bracelet – Bracelet La Dune – Mirlady® Jewel Art
Free form cuff bracelet – Bracelet La Dune – Mirlady® Jewel Art
Free form cuff bracelet – Bracelet La Dune – Mirlady® Jewel Art
Free form cuff bracelet – Bracelet La Dune – Mirlady® Jewel Art
Het is volgens mij al een hele tijd geleden dat ik een ontwerp heb gemaakt met een rijgtechniek. Maar toen Steven Weiss – je weet wel…die man van The BeadSmith – ontwerpers zocht om de uitdaging aan te gaan met SuperDuo’s ben ik die uitdaging aangegaan!
Nu moet ik helaas bekennen dat het mij niet helemaal duidelijk is wat nu eigenlijk het verdere doel was en wat hij er verder mee van plan is….
Ik weet alleen dat mijn collier al zo’n maandje of 6 ligt te wachten op verdere actie, maar er ‘beurt gewoon niks!
Een week of 3 geleden nog contact gezocht met de beste man met de vraag of ik mijn ontwerp mag ‘reveal-en’ , maar helaas pindakaas, een antwoord laat nog steeds op zich wachten…
Ik koos voor de 2de optie, dus Tadááááá … Hier is Collier Lotus!
Inmiddels heeft het ontwerp op FaceBook al ruim 900 likes, Oeh’s, Ah’s en WoW’s gegenereerd en wordt er gevraagd naar het patroon.
Patroon ga ik uitwerken, maar op mijn gemak … Zodra het beschikbaar is, zal ik dat natuurlijk laten weten op mijn blog, persoonlijke FaceBook en de pagina van Mirlady 😀
Zijde spinnen, iets wat naar mijn idee niet of nauwelijks gedaan wordt in Nederland en Europa. Deze gedachte werd versterkt toen ik op zoek ging naar een spintol voor zijde en ik geen geschikte spintol kon vinden voor het spinnen van deze delicate vezels.
Daar zit je dan op een vrijdagdagavond met een stapeltje uitgewassen cocons en een paar jeukende handen om iets met de zijde te gaan doen.
Dan maar zelf een spintol maken…niet geschoten, altijd mis toch?
Rondkijkende in mijn woonkamer en bedenkende wat ik dan nodig heb – een stokkie met schijf in het juiste gewicht – vind ik eigenlijk vrij snel wat ik nodig heb!
Ik vind een klein houten spoeltje in mijn verzamel-hobbyspullen-doos en grote bamboe saté-prikkers in de keukenla…
Ha! Spoeltje past precies over de saté-prikker…mooi!
Effe wegen… Hmm…te licht … verdorrie… Ik moet er gewicht aan maken, maar hoe…?
Een damschijf?… Nee, toch maar niet. Te klein en te licht, daarbij moet ik er dan eerst weer een gat in boren en is het damspel incompleet… Doe maar niet…
Ohwww…wacht eens even…een waxinelichtje! Perfect! Het is rond, heeft het juiste gewicht en als je het lontje eruit haalt, een gaatje precies in het midden.
Nu alleen nog een haakje…die had ik nog ergens liggen hier…kleine haakjes voor op kleine glazen flesjes met kurkje, zodat je er een hangertje van kan maken.
Yes! Gevonden!
Hier en daar fixeren met lijm en klaar is mijn top-spinner!
Sohw…hè hè…eindelijk aan de slag!
De zijde die ik gebruik is Mulberry silk, oftewel Moerbei zijde.
Ik gebruik cocons waar eerst de lijm uitgewassen is en daarna in een vierkant gespannen zijn om de zijde te laten drogen. Het resultaat is een transparant ‘zakdoekje’ van zijde.
Zo’n zakdoekje weegt tussen de 2 en 3 gram en trek ik uit tot een lange, luchtige en superzachte sliert van gemiddeld 1,5 meter lang en daarvan spin ik mijn garen 😀
Alles doe ik op gevoel.
Ik ben zelf erg tevreden over het resultaat!
Inmiddels heb ik een meneer gevonden die in Litouwen woont en voor mij een massief houten spintol voor zijde gaat maken. Mijn zelfgemaakte tolletje spint goed, maar is niet geschikt voor intensief gebruik.
Als ik mijn nieuwe tol heb, ga ik ook zijde verven en dunnere garens spinnen waar ik hele fijne zijden roosjes van kan haken om te gebruiken in mijn sieraden.
Dus als alles goed gaat, binnenkort meer!
Dussuh….duim gerust met me mee
Het is rond, heeft het juiste gewicht en als je het lontje eruit haalt, een gaatje precies in het midden.
